Tym razem bazą imprezy ogłoszoną tradycyjnie w sobotni poranek okazało się Skrzeszewo Żukowskie. Pogoda w ciągu dnia nie była zła, ale im bliżej było wieczoru, tym bardziej robiło się wietrznie i deszczowo. Noc nie okazała się lepsza. Co prawda nie przez całą noc padało, ale jednak nie brakowało ani deszczu, ani deszczu ze śniegiem, ani samego śniegu w połączeniu z wiatrem. Do wszechobecnej wilgoci atmosferycznej dołączyła też wilgoć z podłoża - spora część terenu okazała się być mniej lub bardziej podmokła i nie dało się pozbyć uczucia mokrych stóp. A organizatorzy na forum stwierdzili, że i tak w dniu imprezy było o 30-40% mniej wody niż w czasie, gdy przygotowywali trasy...
Tematem przewodnim tegorocznych Manewrów była bajka o Czerwonym Kapturku i do niej nawiązywała fabuła naszej trasy wraz z zadaniami, jakie mieliśmy na niej wykonać. Zadania były różne: było trochę nawigacji, trochę matematyki, kryptografia, geografia i leśne zbieractwo. Można było też wyżyć się poetycko. Osią fabuły było zbieranie informacji o Kapturku w celu oszukania Babci i odzyskania od niej mitycznych dodatnich punktów, które podstępnie zdobyła w młodości na Darżlubie. Informacje te zawierały kolor włosów, wzrost, prawdziwe imię, a nawet numer buta. Do przyniesienia były kwiatki, ziółka na lekarstwo i sztuczna szczęka z pokaźnymi kłami. Dla poetów był do ułożenia wierszyk dla Babci od Kapturka, mający zawierać dwa wylosowane słówka - my trafiliśmy szczelinomierz i kwant. Całość była ciekawie i z poczuciem humoru opisana. Nie wszystkie zadania udało nam się wykonać, bo musieliśmy ominąć kilka punktów kontrolnych. Za to te, które zrobiliśmy, z jednym wyjątkiem były zrobione dobrze. No i na wierszyk nie mieliśmy już siły.
Z punktami kontrolnymi (poza trzema ominiętymi) też sobie nieźle poradziliśmy. Na większości nie mieliśmy dużych wątpliwości, choć nie zawsze dojście było łatwe. Na PK2 mieliśmy stowarzysza, a na PK3 poprawialiśmy wpis. Resztę punktów zdobyliśmy prawidłowo przy dość pewnej nawigacji, ale momentami mieliśmy trochę większe problemy z naszą lokalizacją. Najbardziej pod tym względem szczęście nam sprzyjało przy marszu z trójki na czwórkę, z czwórki na siódemkę i z trzynastki na czternastkę - ale w każdym z tych przypadków (może poza PK14) szczęściu pomogły nasze umiejętności odnalezienia się po rzeźbie terenu, drożni i ciekach wodnych. Na górnej ilustracji widać, jak szliśmy - na czerwono zapis z GPS, dopóki bateria nie padła, a na żółto przybliżony przebieg reszty trasy. Za to poniżej wycinek mapy wzorcowej pokazuje, ile stowarzyszonych lampionów musieliśmy minąć, żadnego nie zauważając, przy marszu od PK13 i poletka z kwiatkami z zadania do PK14.
Koniec końców, udało nam się jednak tę czternastkę znaleźć na brzegu jeziorka, a potem jakoś przebić się przez pola z powrotem do Skrzeszewa. Oczywiście w czasie się nie zmieściliśmy, ale nasze spóźnienie nie było duże. W końcowych wynikach zajęliśmy szóste miejsce z 386 punktami karnymi, co uważam za całkiem niezły wynik. Oczywiście później analizując trasę doszedłem do wniosku, że niektóre rzeczy można było zrobić inaczej, wziąć któryś z opuszczonych punktów (nawet za cenę zmiany kolejności - to i tak oszczędność 60 punktów karnych w stosunku do BPK), czy przede wszystkim czujniej pilnować dystansu i kierunku... Ale tak mam po analizie każdego startu! Za to sama trasa była na tyle ciekawa, że chętnie wraz z Robertem będziemy startować na kolejnych przygodowych - było to miłe urozmaicenie dotychczasowego, trochę już monotonnego, poszukiwania samych lampionów.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz